Twee werelden

Cyprus ligt op een strategische positie, tussen Oost en West, in de Middellandse Zee en dat is aan de historie te zien. Voordat de Romeinen Cyprus (in 58 voor Christus) annexeerden was het al gekoloniseerd geweest door Feniciërs, Achaeërs, Assyriërs, Egyptenaren en Perzen. De eerste nederzettingen op Cyprus dateren echter al van 7.000 voor Christus en duizenden jaren geleden moet er ook een tijd geweest zijn dat Cyprus niet is bezet door een vreemde mogendheid.

Na de Romeinen kwamen de Byzantijnen, Kruisvaarders, Venitianen, Ottomanen en Britten aan de macht voordat in 1960 Cyprus een onafhankelijke staat werd. Een echte eenheidsstaat is het echter nooit geweest, in 1963 stapten de Turks Cyprioten uit de regering, in 1974 was er de Turkse invasie en in 1983 werd de Turkse Republiek van Noord Cyprus (TRNC) uitgeroepen.

Vijftig jaar onafhankelijkheid is niet één verhaal, maar heeft altijd minstens twee kanten. Het is ook bijzonder om dat verhaal dan ook zelf te mogen horen van mensen zowel in het Noorden als in het Zuiden. Ook de mogelijkheid om eenvoudig de grens over te steken en met eigen ogen de overeenkomsten en de verschillen te zien maakt een bezoek aan Cyprus in de huidige tijd bijzonder.

Over een ding zijn ze het echter in (bijna) heel Cyprus eens, het land moet weer herenigd worden. Maar hoe dat moet gebeuren daar verschillen de meningen over en dat het dus nog lang kan duren daar zijn ze het dan weer over eens.
Op mijn opmerking dat ik graag terug wil komen als Cyprus herenigd is kwam de vraag terug hoe oud ik dan wel zou willen worden. Ik zal dan ook nog geen jaar prikken om Cyprus weer te bezoeken, maar dat ik terugga om met eigen ogen de dan nieuwe ontwikkelingen te zien staat voor mij eigenlijk al wel vast.