Myanmar is anders

Ik heb lang getwijfeld of ik ook Myanmar (het voormalige Birma) zou bezoeken tijdens mijn reis. Aung San Suu Kyi, in 1991 onderscheiden met de Nobelprijs voor de vrede, heeft in 1996 opgeroepen om het land niet te bezoeken. Dit is voor mij een belangrijke reden geweest om het land de afgelopen 10 jaar niet te bezoeken. Nu de militaire junta echter liever geen buitenlandse pottenkijkers meer wil zien en de oppositie verdeelt is over de toeristenboycot is het minder duidelijk hoe te handelen. Vanuit Nederland naar Yangon vliegen en alleen Myanmar bezoeken zou ik waarschijnlijk nog niet doen, maar Myanmar ook bezoeken tijdens een Zuidoost Azië reis is wat anders. Nu heb ik de mogelijkheid om de landen met elkaar te vergelijken iets wat ik anders niet zou hebben.
En dat Myanmar anders is dan de rest van de landen in Zuidoost Azië is duidelijk. In vergelijking met de andere hoofdsteden die ik heb bezocht (Bangkok, Phnom Penh, Hanoi en Vientiane) zijn er in Yangon duidelijk minder toeristen. Ook zijn er in heel Myanmar geen pinautomaten en geld opnemen met je creditcard is in principe ook niet mogelijk, ik moet dus uit zien te komen met het contante geld dat ik bij me heb. De officiële koers van de Kyat is dat je voor 1 Euro 8,5 Kyat krijgt, maar daar werkt niemand mee. Het grootste biljet dat ze hier hebben is 1.000 Kyat en dat is op straat minder waard dan 1 US Dollar. Voor 1 biljet van 50 Euro kreeg ik dan ook een stapel bankbiljetten van 3 centimeter hoog.
Wat wel hetzelfde is als de eerder bezochte landen is het grote aantal tempels en stoepa's. Of beter uitgedrukt, er zijn er nog meer en ze zijn vaak ook nog groter en indrukwekkender. In Yangon heb ik o.a. de Shwedagon Pagode bezocht, een 98 meter hoge gouden Stoepa die ook nog eens met 79.569 diamanten is versierd. Ondanks dat de stoepa in de stijgers stond zag het er indrukwekkend uit.